خوش سیرتان
روز عرفه روز دعا و نیایش است و اگر چه روزه آن روز مستحب است، لیکن اگر روزه گرفتن آن روز موجب ضعف شود، آن گونه که انسان نتواند دعاهاى این روز را بخواند، خواندن دعا بر روزه گرفتن مقدم است. (بحار، 123/ 94 124 (
نقش نیایش در رسیدن به رحمت بیکران الهى، با بیان امام صادق (ع) که فرمود: «الدُّعاء کهف الإجابة کما أنّ السّحاب کهف المطر» (کافى، 471/ 2 )
به خوبى روشن است. طبق این بیان نورانى همان طور که ابر، قرارگاه باران است، دعا نیز قرارگاه اجابت است. به بیان دیگر، اجابت در درون دعاست، همانطور که باران در نهاد ابر تعبیه شده است، بنابراین، چنانچه کسى با حسن ظن و خالصانه و عارفانه و به نحو عام دعا کند، خدا هم اجابت خواهد کرد. بخش مهمّى از پیروزى انبیاى بزرگ (ع) نیز به برکت دعا بوده است زیرا تظاهرات و عملیات، بخش «جسمانى» پیروزى را تشکیل مىدهد ولى دعا و نیایش «روح» ظفر است چنانکه امام علىبن موسىالرضا (ع) همواره به اطرافیان خویش مىفرمود: بر شما باد به سلاح پیامبران: «علیکم بسلاح الأنبیاء» آنگاه در پاسخ اینکه سلاح آنان چه بود؟ مىفرمود: دعا.(کافى، ص471/ج2 ).
دعا تنها چیزى است که خدا آن را به انسان تملیک کرده است. انسان جز دعا و تضرع در پیشگاه خداوند مالک چیزى نیست: «یا سریع الرضا اغفر لمن لا یملک إلّا الدّعاء» (مفاتیح الجنان، دعاى کمیل) از این رو در برابر دشمن درون، سلاحى جز ناله ندارد: «و سلاحه البکاء» (مفاتیح الجنان، دعاى کمیل) دشمن بیرون را مىتوان با سلاح سبک و سنگین از پا درآورد ولى شیطان و دشمن سرسخت درون را تنها با اشک در برابر خدا مىتوان رام کرد.
نوشته شده توسط محسن فرتوت در پنج شنبه 88/9/5 و ساعت 1:4 عصر | نظرات دیگران()
